จากจุดเริ่มต้นของบัณฑิตใหม่คนหนึ่งที่ต้องการหางานทำเพื่อหารายได้ให้กับตัวเอง นาวิน โพละลัย หรือ ครูคาวี จึงเข้ามาเป็นครูสอนศิลปะในโรงเรียนศรีสังวาลย์ขอนแก่น โรงเรียนที่มีเด็กนักเรียนเกือบ 200 คน เป็นเด็กพิการ ครูคาวีต้องปรับตัวหลายอย่างเพื่อให้เข้ากับเด็ก ๆ ที่นี่ด้วยสิ่งแวดล้อมและความบกพร่องของเด็กที่เขาเองไม่มีทักษะของการเป็นครูการศึกษาพิเศษ และไม่ได้เลือกที่จะเป็นครูตั้งแต่แรก ทำให้ช่วงแรกครูคาวีเกือบจะถอดใจจากการทำหน้าที่ครูของที่นี่แต่เมื่อได้เห็นแววตาอันใสซื่อ และความขาดพร่องที่พวกเขาไม่ได้เลือกที่จะให้เกิดมาเป็นเช่นนี้ ทำให้ครูคาวีเริ่มรู้สึกรักและผูกพันโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไรนับจากวันนั้นมาครูคาวีใช้ศิลปะเข้ามาเติมเต็มชีวิตของเด็ก ๆ ทั้งทางร่างกาย อารมณ์ และการใช้ชีวิตในสังคมเขาทำหน้าที่มากกว่าคำว่าครู แต่เขาเป็นทั้งพ่อและแม่ของเด็ก ๆ ที่ดูแลทุก ๆ เรื่องเวลาของครูคาวีหมดไปกับการดูแลเด็ก ๆ ตั้งแต่ลืมตาตื่นจนถึงเข้านอนโดยไม่รู้สึกว่าเสียเวลาส่วนตัวแต่อย่างใดเพื่อที่จะให้เขาออกไปสู่สังคมได้อย่างสมศักดิ์ศรีของมนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ได้แตกต่างจากคนปกติทั่วไปการสอนศิลปะไม่ได้ถูกจำกัดอยู่เพียงภายในรั้วโรงเรียนเท่านั้นแต่ครูคาวีมักจะพาเด็ก ๆออกไปเรียนรู้โลกกว้างและโลกของความเป็นจริงเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันให้กับเด็ก ๆในวันที่ต้องออกจากอ้อมอกครูไปสู่โลกกว้างที่มีทั้งเรื่องร้ายและดีเพื่อที่จะให้เขาออกไปสู่สังคมได้อย่างสมศักดิ์ศรีของมนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ได้แตกต่างจากคนปกติทั่วไปสิ่งที่ทำให้ครูคาวีเลือกที่จะเติมชีวิตให้กับเด็ก ๆ ที่นี่
แสดงเพิ่ม
