เมื่อคืนได้ดูเรื่องราวของตำรวจท่านหนึ่งชื่อ พล.ต.ต.นพดล เผือกโสมณ ที่โดนระเบิดจนขาขาด แขนพิการแต่ท่านเข้มแข็งจริงๆ ยิ่งได้ฟังมีหลายๆ ประโยคที่ตำรวจท่านพูดแล้วรู้สึกชอบ แต่จำไม่ได้ทั้งหมดแต่มีอยู่ประโยคนึงที่จำได้ "มันเป็นยุคของเรา และส่งต่อเป็นตัวอย่างของยุคต่อไป เจ็บก็ไม่เป็นไร จะได้เป็นแบบอย่าง ลูกหลานจะได้เห็น" เราฟังแล้วไม่ได้ร้องไห้นะ แต่มันจุกที่อก รู้สึกถึงความเสียสละของท่าน ที่ยอมพลีเพื่อแผ่นดิน
แสดงเพิ่ม
